ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปรานี ผู้ทรงเมตตาเสมอ
เช้านี้อ่านตัฟซีรซูเราะฮฺกอลัม อายะฮฺที่ 26
(26) ครั้นเมื่อพวกเขาเห็นมัน (สวนของพวกเขา) พวกเขากล่าวว่า แท้จริงพวกเราหลงทางแล้ว (คือพวกเขาเข้าใจว่าได้เข้าในสวนของคนอื่นเพราะสวนของพวกเขาไม่ใช่แบบที่เห็นเบื้องหน้าขณะนั้น)
หมายถึง เมื่อพวกเขาไปถึงสวนของพวกเขา สวนนั้นอยู่ในสภาพดังที่อัลลอฮฺ อัซวะญัลได้ตรัสไว้ (ดูอายะฮฺที่ 19-20) ซึ่งก่อนหน้านี้สวนของพวกเขายังเขียวขจี มีดอกบานสะพรั่ง และผลของมันเต็มต้น แต่ ณ ขณะนี้สวนดังกล่าวของพวกเขาเป็นสีดำสนิท เสมือนหนึ่งว่าไม่เคยได้รับประโยชน์จากมันเลยแม้แต่นิดเดียว จนทำให้พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาไปผิดทางเสียแล้ว ด้วยการกล่าวว่า
"แท้จริง พวกเราหลงทางแล้ว"
หมายถึง พวกเรามุ่งจะไปยังสวนของพวกเรา แต่เราเดินไปผิดทาง เราจึงไปไม่ถึงสวนนั้นของพวกเรา ดังที่กล่าวโดยอิบนุ อับบาสและท่านอื่นๆ
จากนั้นพวกเขาก็กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงและยอมรับว่าสวนเหล่านั้นเป็นของพวกเขา พลางกล่าวว่า
จากนั้นพวกเขาก็กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงและยอมรับว่าสวนเหล่านั้นเป็นของพวกเขา พลางกล่าวว่า
(27) หามิได้ พวกเรา (ต่างหาก) เป็นผู้ถูกขัดขวาง (เสียเองจากการเก็บผลไม่ในสวนนั้น)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น